Jesień zainicjowaliśmy koncertowo – dosłownie i metaforycznie. Wyjazd na koncert inaugurujący nowopowstałe miejsce koncertów plenerowych w Perifernych Centrach w Dubravicy dostarczył całej ekipie mnóstwa wrażeń oraz inspiracji na czas, który jest dobrą porą dla wzmacniania związków, odnawiania intencji, planów i zamierzeń (Równonoc Jesienna, czyli celtyckie święto Mabon, Nów w Pannie). Trudno właściwie ująć w słowa dobę spędzoną z Veroniką Mezeiovą i Andrejem Poliakiem oraz ich przyjaciółmi i współpracownikami w Dubravicy. Do wsi dojechaliśmy już oszołomieni krajobrazem (przejazd przez główne pasma Karpat jest zawsze wyprawą w odmienne stany świadomosci), wczesnojesiennym światłem i chmurami wróżącymi prawdziwie karpackie załamanie pogody oraz powietrzem na przełęczy nad wsią Poniky, z której roztacza się widok na masyw Pol’any. W czasie poza przygotowaniami do koncertu i wieczornym małym after party mieliśmy niezwykłą możliwość odwiedzenia paru realizacji terenowych, powstałych w ramach dorocznego cyklu “Landscape Revisited” organizowanego w Dubravicy od 2011 roku, którego jednym z kuratorów i inicjatorów jest Carlos Carmonamedina. Zobaczyliśmy  m.in. tegoroczną piękną pracę Luisa Rei z Meksyku: rodzaj rusztowania zdobiącego świerk w miejscu starej młynówki, między Dubravicą a Ponicką Hutą oraz pracę wykonaną przez Marka Halasza w miejscowej osadzie romskiej. Zobaczyliśmy także klasyczne realizacje, z których slyną Periferne Centra: Projekt Unimo czy prawdziwą skandynawską saunę, czemu towarzyszyły niezapomniane opowieści Veroniki i Andreja. Andrej napisał w katalogu “Landscape Revisited 2011-2015”: “W ten sposób formujemy krajobraz miejsca i staramy się robić to z wyczuciem, optując za odpowiednimi interwencjami, które podkreślają (a nie niszczą) genius loci. Mamy nadzieję, że robimy to dobrze.” My możemy tylko odpowiedzieć: bardzo dobrze. Artyści z Dubravicy sięgają także w głąb historii i pamięci, której materialny wyraz nie zawsze udaje się zachować i który trzeba pieczołowicie odtwarzać sięgając do ludzkich wspomnień i archiwalnych map, czasem uprawiając coś, co w dyskusji, nieco ze śmiechem (ale w głębi duszy bardzo poważnie) nazwaliśmy “punkową ochroną dziedzictwa”.

Do Dubravicy trafiliśmy dzięki przyjaciołom z żilińskiej Stanicy, na koncercie zjawił się Rastislav Nemec z Prievidzy, który sprawił nam niezwykle miłą miespodziankę przywożąc analogową fotografię z naszego koncertu na niesamowitym festiwalu Revište w 1999 lub 2000 (ech, pamięć nieco zawodzi…). Wspominają go ze łzą nostalgii w oku wszyscy, którzy mieli kiedykolwiek okazję być na tym festiwalu. Dokąd nas zaprowadzi spotkanie w Dubravicy? To się okaże, te sieci plotą się jakby same, ale kontakty i przyjaźnie okazują się nadzwyczaj trwałe. Rast’owi zawdzięczamy także króciutki klip z początku koncertu w Dubravicy:

A tutaj mały fotoreportaż (fotki: Michał Prochownik, dzięki!)

This slideshow requires JavaScript.